Op een mooie zomerse dag in augustus stap ik vroeg in de auto richting het prachtige Aalten om collega Dagmar op te pikken en door te rijden naar Andernach, een plaatsje net onder Keulen. Waarom we helemaal naar Andernach rijden? Andernach promoot zich als dé eetbare stad, of in vloeiend Duits; Die Essbare Stadt. Een concept dat de Groene Kennispoort Twente graag wil uitrollen over de Twentse steden en waar we het afgelopen jaar hard aan hebben gewerkt met verschillende studentengroepen.
> Zie ook de studentenblog van de studenten van de WUR over de voedselstrategie Twente
Het is rustig op de weg en de rit naar Andernach is zo voorbij. Eenmaal aangekomen zien we de Rijn, de oude stadsmuur en uiteraard het toeristenbureau. Een kijkje binnen geeft ons al gauw de juiste informatie. Een folder met een route langs alle punten van de eetbare stad. In steenkolen Duits vragen we of er een tour met iemand beschikbaar is die ons meer over de eetbare stad kan vertellen, maar dat bestaat helaas niet. Na een kopje koffie nemen we de benenwagen en starten we met de ongeveer 3 kilometer lange wandeling.
Een 3 kilometer lange wandeltocht langs de oude stadsmuur
De eetbare plekken op de kaart zijn aangegeven met een appeltje, maar de eerste punten blijken lastiger te vinden dan gedacht. Ze zijn niet heel groot en door de droogte van de afgelopen maanden ligt het er niet heel mooi bij. We lopen verder totdat we bij de stadsmuur komen. Daar is gelukkig veel meer te zien. Een boomgaard met verschillende fruitbomen fleurt het grasveld op. Om de hoek ligt een moestuin in een park aan een vijver. Ondanks de droogte ligt dit er nog goed bij. De vijver is helaas wel vervuild en de prullenbakken overvol, constateren we als we een korte pauze nemen op een van de vele bankjes langs de route. Even verderop vinden we nog wat ‘bloembakken’ met groente en fruit, dit waren ook tevens de laatst aangegeven plekken op de route.
Na onze ‘Essbare’ wandeling willen we nog wat van de oude binnenstad zien, maar kaartlezen is soms moeilijker dan gedacht. Een vriendelijke Duitse meneer wijst ons de weg en is ook zo vrij om ons nog een aantal tips mee te geven, waaronder het beklimmen van de toren aan de Rijn voor het waanzinnige bedrag van €1,-. We hebben nog een uur op de parkeermeter, dus we beloven de vriendelijke man er langs te gaan. Na het korte bezoek en een mooi uitzicht over de stad en de rivier lopen we terug naar de auto en beginnen we aan onze terugreis en bespreken we wat we van ‘Die Essbare Stadt’ vinden.
Wat wil Andernach met de eetbare stad?
Op de website en in de folder is te lezen dat Andernach burgers wil motiveren om mee te helpen aan de groene ruimten in de stad. Het creëert nieuwe functionaliteiten en maakt mensen bewust van gezond eten. Het bijhouden van de groene plekken wordt uitgevoerd door langdurig werklozen, begeleid door professionele tuinders. Langdurige werklozen krijgen hier onder andere een opleiding voor terug.
Plukken van de groenten is toegestaan en elk jaar staat een andere fruit en groente combinatie centraal. Zo willen ze ook de teelt van zeldzamere en regionale rassen bevorderen. Ook de bewustwording van de herkomst van eten onder de jonge generatie staat centraal door lespakketten op scholen. En tot slot speelt ook de combinatie tussen de groene stad en klimaatsverandering een rol.
Wat we geleerd hebben van ons tripje?
Ook over de grens lopen ze tegen dezelfde uitdagingen aan als wij in Twente, en de rest van Nederland. Hoe gaan we om met klimaat, biodiversiteit en onze voedselproductie? Hoe zorgen we voor bewustwording en een cultuuromslag? En hoe bereiden we de volgende generatie hier op voor?
Andernach is in de uitvoering al flink opgeschoten. Vooral het promotionele gedeelte zit goed in elkaar. Het verhaal klopt en er is een combinatie gemaakt met het toerisme in de stad. De wandeling is zonder directe interesse in de eetbare stad niet heel bijzonder. Er is onderweg weinig informatie en het is niet altijd even duidelijk wat erbij hoort. Ook lag er behoorlijk wat zwerfafval. Het gedeelte bij de stadsmuur omvat een groter plantsoen waardoor het principe van de eetbare stad goed duidelijk wordt. Wij zagen veel voor en nadelen maar vooral ook kansen wat een dergelijk concept wellicht nog interessanter maakt. Het komende schooljaar wil de Groene Kennispoort Twente deze kansen onderzoeken en in gesprek gaan met partijen in de regio om te kijken of deze kansen haalbaar zijn.
Groene Kennispoort Twente gaat in het nieuwe seizoen verder werken aan het concept eetbare en groene stad in Twente. Afspraken over het onderhouden van de groene punten, crossovers met bijvoorbeeld ondernemers in de agro&food sector, toerisme, informatieverstrekking en bewustwording zijn hierbij belangrijke aandachtspunten.
> Meer weten over Eetbaar en Groen Twente? Lees dan ook eens onze studentenblogs!